پوشش دهی روشی متداول برای افزایش خواص ضدزنگ فلزات است. افزودن یک پوشش در بسیاری از موارد در مقایسه به راه‌های جایگزین مثل استفاده از آلیاژ‌های ضدزنگ مقرون به صرفه‌تر است. برای مثال استفاده از فولاد کربن‌دار ضدزنگ ۱۰۱۸ و پوشش دهی آن برای جلوگیری از خوردگی می‌تواند در مقایسه با مصرف فولاد ضدزنگ ۳۱۶ ارزان‌تر تمام شود. به این دلایل روش‌های پوشش‌دهی بسیار متداول هستند. پوشش‌ پودری یکی از محبوب‌ترین این پوشش‌ها است.

پوشش پودری چیست؟

پوشش پودری یک لایه محافظ برجهنده برای موادی است که نیاز به پوشش در برابر خوردگی دارند. برخلاف بسیاری دیگر از روش‌های پوشش‌دهی، پوشش‌دهی پودری یک روش خشک است، یعنی در هنگام اضافه شدن به سطح فلز پایه، حالت جامد دارد. بسیاری از پوشش‌ها به علت افزایش چسبندگی به حالت مایع به فلز اضافه می‌شوند. پوشش دهی پودری به صورت خشک انجام می‌شود. این نوع پوشش با استفاده از اثرات الکترواستاتیک به سطح فلزات می چسبد. پوشش پودری می‌تواند در انواع رنگ‌ها، ترکیبات شیمیایی و ضخامت‌ها وجود داشته باشد. تقریبا همه آن‌ها به روش‌های مشابهی بر روی فلزات اضافه می‌شوند.

چگونه پوشش پودری بر روی فلزات اضافه می‌شود؟

شاید بتوان گفت متداول‌ترین روش اضافه کردن پودر پوششی، استفاده از تفنگ اسپری پوشش پدری است. پوشش های پودری به وسیله تفنگ مخصوص، روی سطح مورد نظر اسپری می شوند. با اسپری شدن، این پودرها دارای بار الکترواستاتیک نیز می شوند. سطح فلزی برای پوشش دهی باید سنباده زده شود تا قابلیت جذب الکترواستاتیک بیشتری داشته باشد و پیوند بهتری را برقرار سازد.

پس از آن اضافه شدن پوشش پودری، فلز پوشش داده شده درون یک کوره قرار داده می‌شود. حرارت دهی سبب برقراری پیوند بین ذرات پودری شده و در این حالت، چسبیدن به فلز پایه بدون نیاز به بار الکتریکی انجام می‌شود‌. از لامپ‌های فرابنفش(UV) هم به جای اجاق می‌توان استفاده کرد.

یکی دیگر از روش‌های اعمال پوشش پودری، استفاده از بستر سیال می باشد. بدین منظور، فلز پایه حرارت دهی شده و سپس درون محفظه حاوی پودر، غوطه‌ ور می‌شود. بعد از غوطه‌وری، بخش پوشش داده شده می‌تواند تحت پخت قرار گیرد که این کار بستگی به نوع ماده پایه و ماده پوششی دارد.

انواع پوشش پودری چیست؟

انواع مختلفی از پودر‌های پوششی وجود دارند. انتخاب هر یک از این پوشش‌ها بستگی به شرایط کاربردی و نیازمندی‌ها دارد. انواع پودر پوششی را می‌توان در گرو‌ه‌های ترموپلاستیک و ترموست تقسیم‌بندی کرد.

ترموپلاستیک‌ها پوشش‌هایی هستند که می‌توانند بیش از یک بار تحت گرمادهی قرار بگیرند. قابلیت حذف پوشش در مواقع لازم و یا اعمال تغییرات پس از پخت بر روی آنها، ازجمله مزایای پوشش های ترموپلاستیک می باشد. همچنین، شکل‌پذیر‌ی مناسب و قابلیت تحمل ضربه از دیگر مزایای پوشش های ترموپلاست می باشد. ترموپلاستیک‌ها مقاومت شیمیایی خوبی نیز دارند. پلی‌استر، پلی‌وینیل کلراید و نایلون انواعی از مواد پوششی ترموپلاستیک هستتد.

ترموست‌ها مواد پوششی هستند که بعد از گرم شدن درون ساختار مولکولی خود پیوندهای جانبی ایجاد می‌کنند. این پیوندها نسبت به ترموپلاستیک‌ها پایدارتر هستند. بعد از پخت، این مواد کمتر تحت اثر گرما قرار می‌گیرند که آن‌ها را برای کاربردهای تحت اثر حرارت مناسب می گرداند. این پوشش‌ها همچنین نسبت به بعضی از انواع ترموپلاستیک‌ها ارزان‌تر هستند.

پوشش پودری را روی چه فلزاتی می‌توان اعمال کرد؟

تقریبا همه فلزات را با استفاده از این نوع پودرها می‌توان پوشش‌دهی کرد. علت آن هم این است که فلزات می‌توانند بار الکترواستاتیکی را در خود نگه دارند و با ذرات پودر پیوند بخورند. همچنین گرمای بالای مرحله پخت به اندازه‌ای نیست که برای فلز زیان‌بار باشد. بعضی مواد و پلاستیک‌ها نمی‌توانند از طریق الکترواستاتیک به ذرات پوششی بچسبند. به علاوه، پلاستیک‌ها نمی‌توانند گرمای پخت را تحمل کنند. در این شرایط پوشش پودری مخصوصی را می‌توان بدون استفاده از گرمای زیاد تحت اثر نور فرابنفش قرار داد.

برخی واژه های تخصصی

پوشش پودری: Powder Coating

لایه محافظ برجهنده: Resilient Protective Layer

تفنگ اسپری: Spray Gun

بستر سیال: Fluidized Bed

ترموپلاستیک/گرما نرم: Thermoplastic

ترموست/گرماسخت: Thermoset